2,5 roku bez farbowania i cieniowania włosów.

Chociaż włosy zaczęłam farbować później niż moje rówieśniczki, bo dopiero na 3 roku studiów, szybko tą sytuacją byłam zmęczona. Aby kolor wyglądał korzystnie wymagało to ode mnie farbowania co 3-4 tygodnie. Nie sprzyjało to kondycji i zapuszczaniu włosów, a znudziły mnie już krótkie fryzury. To był taki dziwny czas poszukiwania swojego stylu i w ogóle polubienia siebie. Do zapuszczania włosów w kolorze naturalnym robiłam dwa trzy podejścia w przeciągu roku, albo dwóch. Opowiem swoją historię w wielkim skrócie, a na koniec dam Ci kilka cennych rad, które pomogą Ci w szybszym czasie osiągnąć sukces - naturalny odcień włosów;) 

Za pierwszym razem dzielnie zapuszczałam odrosty, a fryzjerka pomogła mi z doborem odpowiedniej farby pod kolor. Szło mi całkiem dobrze, do momentu aż z ciekawości sięgnęłam po szamponetkę Marion w odcieniu kasztanowym. Odcień zamiast się wypłukać z włosów, zostawił na nich różową poświatę. Wtedy zamiast wrócić do wspomnianej fryzjerki by mnie poratowała zaczęłam błądzić wśród farb drogeryjnych. W efekcie ciemny blond wyszedł jak ciemny brąz....

Drugim razem musiałam już zadziałać z grubej rury i przejść dekoloryzację. Podjęłam się jej w domowym zaciszu odnosząc się do internetowych rad fryzjerki. Na szczęście się udało, a kolor farby, którą wybrała dla mnie po dekoloryzacji był prawie identyczny do moich naturalnych. Naturalne zawsze będą nieco różnić się od włosów wcześniej farbowanych. Jak na blondynkę przystało odrastające włosy były bardziej mysie, więc jeszcze dwukrotnie sięgnęłam po farbę i powiedziałam sobie dość! 

Tak zaczęło się trzecie podejście - skuteczne co widać na powyższej fotografii. Żeby włosy nabrały ładnej słonecznej barwy musiało minąć kilka miesięcy. Nie było łatwo, szczególnie w sztucznym świetle w sklepowych przymierzalniach! Zaczęłam szperać w sieci i aby zminimalizować różnicę sięgnęłam po naturalne metody, rozjaśniania korzeniem rzewienia.  Takie rozjaśnianie powtórzyłam trzykrotnie, przy jednorazowym zabiegu włosy rozjaśniają się o 0,5/1 ton, nie więcej, więc efekt jest subtelny. Sięgałam też po odżywkę przeznaczoną dla blondynek  John Frieda.

Na moją korzyść działała też moda, zaczęło się robić popularne ombre (jaśniejsze końcówki, ciemniejsze włosy u nasady). Ta moda utrzymuje się dalej, więc jeśli myślisz o powrocie do naturalnych włosów to najlepszy czas jest tu i teraz! 

Co polecam zrobić by wrócić do naturalnego koloru włosów:

• Zapuścić 3-4 cm odrost i udać się do dobrej fryzjerki na dekoloryzację albo na przyciemnienie wcześniej farbowanych włosów pod kolor Twoich naturalnych. Może się okazać, że nie uda się osiągnąć satysfakcjonującego w 100% efektu na pierwszej wizycie, ale na drugiej czy trzeciej już tak, przy jak najmniejszej szkodzie dla kondycji włosów. Na pewno profesjonalista zrobi to lepiej niż Ty w domu z farbą z drogerii nie mając pojęcia o tym co oznaczają te wszystkie cyferki na opakowaniach. Ochłodzeniem czy ociepleniem barwy zajmiecie się na przestrzeni kolejnych miesięcy, czy to przez płukanki, czy kosmetyki przeznaczone dla blondynek, brunetek itd. 

• Uzbroić się w cierpliwość! I regularnie podcinać farbowane końce, by jak najszybciej pozbyć się tych zniszczonych włosów. 

•  Unikać ostrego sztucznego światła w sklepowych przymierzalniach, gdy macie zły humor i/lub tłuste/nieuczesane włosy. Bo wtedy najszybciej możecie wpaść na głupi pomysł zafarbowania włosów. (W ogóle najlepiej do sklepu na zakupy iść wtedy, gdy jesteśmy z siebie zadowoleni, kupimy wtedy tylko to co rzeczywiście potrzebujemy, a nie to czym chwilowo chcielibyśmy się pocieszyć).

Pozwoliłam włosom rosnąć, a nawet stymulowałam porost. Nie zapominałam o regularnym podcinaniu końcówek o 2-3 cm. Początkowo włosy były cieniowanie, bo wtedy łatwiej mi się układały i uzyskiwałam większą objętość na czubku głowy. Ale cieniując wydawało mi się, że po krótszym odstępie czasu pojawiały się rozdwojone końcówki włosów od czubka głowy po końce. A fryzjerki przy kolejnych strzyżeniach posuwały się co rusz wyżej i wyżej i w ten sposób traciłam praktycznie wszystko to co urosło. 

Owszem, bardziej niż na długości zależy mi na jakości włosów, by były zdrowe i gęste. Dlatego dalej podcinałam, ale tym razem na prosto w domowym zaciszu. Na początku sierpnia skróciłam aż o 5 cm z pomocą Sis i jeszcze jedno obcięcie, a wszystkie włosy (poza grzywką) będą tej samej długości. Grzywkę też zaczęłam zapuszczać, ale na pewno nie zniknie całkowicie, bo już powoli jest za ciężka i szybko opada, nawet po stylizacji na okrągłą szczotkę. Takiej długości jak jest teraz (do brody) podoba mi się. 

Mam na sobie moją nową sukienkę: Tori Dress - ByInsomnia. 

Włosy są gęste, grube, naturalnie pięknie błyszczą, są też niesamowicie gładkie. Ciężko nawet do włosów w tak dobrej kondycji wybrać pielęgnację, bo nie potrzebuję silnego nawilżenia czy regeneracji. Łatwo takie włosy przeciążyć. Stawiam na łagodne oczyszczenie skórę i włosów z codziennych zanieczyszczeń łoju czy potu po treningach. Obecnie używam duetu z Organique z serii energizing, ale jeszcze powstrzymuję się od opinii. Od półtora tygodnia zaobserwowałam wzmożone wypadanie, więc wracam do regularnego stosowania sprayu Radical po każdym myciu. Kupiłam go już już kilka miesięcy temu, ale moje lenistwo wzięło górę. Mam nadzieję, że szybko się uporam z problem nadmiernego wypadania. 

Myślę, że natura się nie myliła. Na powyższych zdjęciach mam minimum makijażu: korektor pod oczami + transparentny puder + bronzer i wyglądam dobrze. Przy farbowanych włosach zawsze potrzebowałam większej dawki makijażu: podkładu, tuszu do rzęs itd. bo inaczej czułam się kiepsko, było widać wszelkie niedoskonałości cery, straszyłam bladością. Po prostu wyglądałam na chorą. Powrócę do farbowania dopiero, gdy zacznę siwieć! 

A jak to jest Twoja włosowa historia?