Wstawanie wcześniej...

Uwielbiam spać! Powtarzam niejednokrotnie. Gdy ktoś obudzi mnie przed czasem, psuje mi tym humor na kilka godzin. Najczęściej to mąż wyrywa mnie ze snu pytaniem, gdzie jest to czy tamto... W pierwszy odruchu odpowiadam "nie wiem", ale moja fotograficzna pamięć nie daje mi zapomnieć i za chwilę udzielam prawidłowej odpowiedzi. Czasami budzi mnie telefon od Mamy, która ze zdziwieniem pyta: "śpisz?", innym razem wiadomość od kuriera, że dziś przyniesie mi paczkę.

Dni od poniedziałku do soboty nie mają u mnie stałego rytmu. Nie jestem z tych pracujących po 8h dziennie od 8 do 16, czego czasami zazdroszczę, ale każdy zawód rządzi się swoimi prawami. Czasami mogę pospać do 9 innym razem muszę wstać o 5 rano. Wyobraźcie sobie jaka muszę być wtedy wściekła! Szczególnie, że chodzę raczej później niż szybciej spać. Ale jak trzeba to wstaję, można na mnie polegać. Pomimo, że lubię spać ustawiam tylko jeden budzik i nie wciskam drzemek., dzięki czemu nie zdarza mi się zaspać i nie mam w zwyczaju się spóźniać. Jestem obowiązkowa, a  moje lenistwo przejawia się głównie w pracach domowych. 

Ostatnio spanie do tej 9-tej zaczęło mi przeszkadzać (w tygodniu, niedziela to czas totalnego luzu). Szczególnie, gdy później podczas doby brakuje mi czasu na tak przyziemne sprawy jak regularne przyrządzanie i spożywanie posiłków czy ogarnięcie kotu kuwety. Oraz inne dla mnie ważne: aktywność fizyczną, zabawę z kotem czy bycie sam na sam z mężem.

Przeważnie proponuje się stopniowo wprowadzać zmiany, ustawiając budzik o te 10-15 minut szybciej niż poprzednio i tak z dnia na dzień, aż się człowiek przyzwyczai do nowego trybu. Faktycznie w ten sposób nie odczuwa się wielkiej straty tych kilku minut snu. Ale ja lubię też szybie efekty i skrócenie czasu snu o 1-2 h od razu dało mi wymierne korzyści. Tak też uczyniłam i praktykuję już od ponad tygodnia.

Skrócenie czasu snu, nie wpłynęło negatywnie na poziom mojego wyspania. I tak przeważnie jak wstawał mąż ja już drzemałam czy kręciłam się z boku na bok (to nie jest wartościowy sen, głębszym potrafię się zdrzemnąć po południu). Poranek nie jest już taki nerwowy, mogę wszystko robić wolniej i dokładniej, przez co poprawiła się moja organizacja dnia. Z samego rana nawet zaczęłam z grubsza sprzątać mieszkanie (no jeszcze żebym ogarniała częściej prasowanie byłoby super), więc później mam czas na więcej rzeczy, które lubię i sprawiają mi radość np. prowadzenie bloga;)

Owszem, kładę się szybciej spać niż do tej pory, ale to akurat też dobre, organizm się regeneruje, metabolizm nie wariuje. Dobrze wpływa też dla na nasz związek, który i tak uważam za wyjątkowo udany;) W końcu chodzimy spać o podobnej porze i o podobnej zaczynamy dzień, mniej się mijamy. Dobrze by było jeszcze, gdyby kocur się dostosował, trochę go rozpuściliśmy i potrafił brykać razem z nami do 2 w nocy. Teraz jest coraz cięższy i obawiam się o moich sąsiadów, że słyszą jak wariat  odbija się od ściany do ściany, biegnąc przez korytarz.

Na razie widzę więcej korzyści z wcześniejszego wstawania niż długiego leniuchowania. To może tak  już zostanie na dłużej? A Ty preferujesz wcześniejsze wstawanie? Czy spanie jak najdłużej, nawet kosztem śniadania?