Codzienność.

Wiem, że nie każdy czytelnik bloga obserwuje moje poczynania w mediach społecznościowych jak facebook czy instagram. Na facebooku staram się chociaż codziennie napisać kilka słów od siebie, czy umieścić zdjęcie na instagramie z opisem obecnej chwili, chociaż nawet na to ostatnio znajduję coraz mniej czasu. Dlatego czuję potrzebę zebrania tego wszystkiego tutaj w poście. Nie wiedziałam, jak go nazwać, ale słowo codzienność wydaje mi się najbardziej odpowiednie. 

MAKIJAŻ / WALENTYNKI 

Pod tym zdjęciem prosiłyście o post makijażowy, bo dawno takiego nie było, a już jutro Walentynki. Bardzo chciałabym taki dla Was wykonać, wiecie prosty krok po kroku, który każda będzie mogła odtworzyć w swoim domu z niewielkim  nakładem kosmetyków. Niestety tak jak się spodziewałam nie znalazłam odpowiedniego czasu by wykonać makijaż + zdjęcia (nie dysponowałam też odpowiednim światłem), a co dopiero wykadrować i zredagować post. Nie lubię robić czegoś po łepkach, więc niestety nie tym razem, ale być może za miesiąc czy dwa pojawią się posty z prostymi makijażami na większe wyjścia. 

Jeżeli chodzi o moją radę - im mniej tym lepiej. Jeżeli to pierwsza randka, pokaż się w jak najbardziej naturalnej odsłonie. Owszem, umyte włosy, opiłowane paznokcie, schludny strój czy skromny makijaż jest wskazany. Ale myślę, że malowanie kresek, konturowanie twarzy czy obrysowywanie ust konturówką można sobie śmiało darować - tym bardziej, gdy nie mamy zbyt dużej wprawy. Stres i emocje związane z randokowaniem nie ułatwia sprawy. 

Mówię to z perspektywy kilkuletniego bycia w związku. Sama doskonale pamiętam, jak wyglądałam na pierwszej randce z moim mężem. Minimum makijażu - tusz do rzęs i pomadka ochronna na ustach. Wracałam z kilku godzin pracy na stadionie piłki nożnej na którym grillowałam i sprzedawałam kiełbaski. Ufff, pośpiesznie udało mi się odświeżyć w toalecie, zmienić sweter w centrum handlowym (najbardziej charakterystycznym miejscu w mieście) pod którym mieliśmy się spotkać. I najwidoczniej tą swoją naturalnością i charakterem oczarowałam obecnego małżonka. Dzięki temu, nie musiałam później wstydzić się chodzić przy nim bez makijażu, czy to na weekendowym wyjeździe, na plaży, czy podczas odwiedzin, gdy leżałam chora w łóżku. A później po pierwszej spędzonej wspólnie nocy po dziś dzień... Najmilsze co możesz usłyszeć od swojego partnera to: "jaka Ty jesteś piękna!" zaraz po przebudzeniu... Gdy wcale taka się nie czuję, wiesz, włosy potargane, poduszka odciśnięta na twarzy, sińce pod oczami itd. 

Jeżeli jesteście ze sobą dłużej to na pewno już wiecie co lubi Twój partner, co go wyjątkowo kręci. Czy lubi czerwone usta, a może czerwony lakier na paznokciach. A może lubi, gdy masz związane włosy i może spoglądać na Twój kark, a może szaleje na punkcie Twojego tyłka? Chcesz mu sprawić przyjemność, zrób dla niego to co lubi;) Jeżeli chodzi o mnie to nie przywiązuję szczególnej wagi do Walentynek, wręcz omijam wszelkie przybytku typu kino czy restauracje w tym "gorącym okresie". Lubię codziennie małymi gestami pokazywać mężowi, że mi na nim zależy. O tym pisałam w zeszłym roku tutaj: walentynki i nie tylko | Jak miło spędzić czas we dwoje? I skoro mowa o tej codzienności, to już tłumaczę dlaczego brakuje mi czasu. 

ODCHUDZANIE 

Otóż mój małżonek postanowił się odchudzać, nagromadziło mu się kilka nadprogramowych kilogramów, głównie zgromadzonych w okolicy brzucha. A, że już kiedyś się odchudzał z moją pomocą to i tym razem nie mogłam mu odmówić. Zadeklarowałam się, że będę przygotowywać mu wszystkie posiłki i zajmuję się tym dokładnie od pierwszego lutego. Wcześniej owszem, gotowałam obiad czy od czasu do czasu zrobiłam mu kolację, ale tak to musiał radzić sobie sam i niestety nie umie podejmować rozsądnych decyzji żywieniowych. Więc żywił się pączkami, drożdżówkami, kebabami, zapijał to wszystko dużą ilością gazowanych napoi. Serio, nie wyolbrzymiam, nie przerysowuje sytuacji, dobrze o tym wiedzą jego rodzice, przyjaciele a nawet współpracownicy! Uważam, że każdy ma swój rozum i wie co robi, więc nie miałam z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia, że wychodzi z domu głodny, czy sam nie zrobi sobie kolacji, bo mu się nie chce. Ale, gdy przychodzi do mnie po radę, nie odtrącam tylko wyciągam rękę i pomagam. Wiedziałam, że planowanie wszystkich posiłków, robienie zakupów, przygotowywanie i porcjowanie będzie czasochłonne. Po tym wszystkim trzeba jeszcze posprzątać... Serio, od prawie dwóch tygodni czuję jakbym była w ciągłym gotowaniu! Ja też uwielbiam jeść, więc sobie przygotowuję posiłki (chyba nawet nie zliczę ile ich w ciągu dnia zjadam), a do tego dochodzą zwierzaki: kot i legwan, którym też trzeba podać jedzenie o określonych porach. Nie zrozumcie mnie źle, nie żalę się! Bo wiem, DLACZEGO? to robię. Nawet już w tak krótkim czasie widzimy świetne efekty, mąż dobrze się czuje i obiecuje, że nie podjada na boku. Mam dosyć sporą wiedzę z zakresu żywienia, przerabialiśmy już diety z vitalii, więc wiem jak mniej więcej powinny wyglądać posiłki mojego męża jeżeli chodzi o porcje, kaloryczność itd. 

BUDŻET

Żeby było jeszcze trudniej notuję wszystkie wydatki. Notowałam to już wcześniej. Ale teraz dokładniej analizuję zakupy spożywcze, sprawdzam różnice w cenach na tych samych produktach w pobliskich sklepach. W moim najbliższym sąsiedztwie jest: Tesco, Biedronka, dwa mniejsze osiedlowe sklepy (jeden z nich bardzo dobrze zapatrzony jeżeli chodzi o bardziej wymyślne produkty typu nasiona chia, mąki kokosowe itp.) oraz warzywniak. Nie śledzę dobitnie cen warzyw i owoców, chociaż kupuję ich stosunkowo najwięcej, ale wiem, że te ceny mogą ulegać zmianie z dnia na dzień. Ale szczegółowo notuję ceny produktów w puszkach/ butelkach, takich jak krojone pomidory, fasola, kukurydza, oliwki, oleje itd. Oczywiście zależy mi na oszczędności, ale nie kosztem jakości produktów. Jednak z mojego doświadczenia wynika, że nie raz nie dwa tańsze produkty zawierają mniej ulepszaczy, cukrów itd. niż droższe produkty bardziej znanych marek. Wszystkie te notatki sporządzam sobie w komórce, bym szybko mogła do nich wrócić podczas robienia zakupów, skoro i tak najczęściej wstępuję do 2-3 sklepów przy okazji jednego wyjścia z domu. Ogromnie jestem ciekawa, co wyjdzie po miesiącu takiego eksperymentu, ile dokładnie wydajemy na jedzenie dla dwu osobowej rodziny? Co można zakupić taniej, w którym sklepie? I po takim doświadczeniu na pewno nauczę się jeszcze lepiej planować zakupy spożywcze, na dłuższy okres czasu. 

Nie ukrywam, że im więcej analizuję tym bardziej włącza mi się tryb oszczędzania! Nie chcę oszczędzać na jedzeniu czy zdrowiu, ale na innych aspektach życia owszem, uważam, że można przyciąć budżet by budować fundusz bezpieczeństwa na przyszłość. 

ZDROWIE/ URODA

Tak jak sobie obiecałam, na początku lutego zrobiłam podstawowe i rozszerzone badania krwi. Odwiedziłam endokrynologa (nieznacznie podwyższymy dawkę leku 2 dni w tygodniu) i ginekologa. Jeszcze tylko na przełomie marca/kwietnia odwiedzić onkologa - jestem pod stałą kontrolą przez wzgląd na guzki w obu piersiach.

Długo zwlekałam z tą decyzją i nie wiedziałam też, czy poruszać ten temat na blogu, ale w końcu zakupiłam kubeczek menstruacyjny oraz wielokrotnego użytku wkładki higieniczne jako zabezpieczenie "awaryjne". Wspomniałam o tym na facebooku i widzę, że nie tylko mną kieruje ciekawość, ale i wy chętnie dowiedziecie się czegoś więcej w tej tematyce. 

Urodowo jestem leniwa i ograniczam się tylko do podstawowych zabiegów. Kilka kosmetyków sięgnęło dna, o czym pisałam tutaj, a już kolejna piątka czeka w pudełeczku na zrobienie pamiątkowego zdjęcia i wyrażenie ostatecznej mojej opinii. Kupuję niewiele i niewiele potrzebuję. Ale pochwalę się, bo udało mi się dzięki Waszym wiadomością dostać w niższej cenie (55 zł/szt. zamiast 85 zł) olejek do ust Clarins w perfumerii Douglas. I stopniowo dawkuję sobie tą dobroć przed wielkimi wyjściami! Mówiłam, że nie umiem się powstrzymać przed otwarciem! 

Po za tym, stawiam na sen i kładę się ostatnio szybciej bo ok. 23-23 zamiast 2-3 w nocy, dzięki czemu unikam ogromnego zmęczenia w ciągu dnia. Z tym spaniem to też ciekawa historia! Przyłapałam ostatnio niejednokrotnie naszego kocura, że wskakuje w nocy do łóżka, kładzie się koło mnie na wysokości mojego brzucha i przesypia noc, aż do momentu alarmu budzika mojego męża. Wtedy cwaniak ucieka i udaje, że go nie było. Nie gniewam się na niego, jest to nawet dla mnie miłe, że moja kulka chce spać przytulona właśnie do mnie i mam swoje ukochana dwa kocury obok siebie (ten drugi to mąż):)

To na razie wszystko, coś pewnie umknęło mojej uwadze, ale przyjdzie na to czas. Nie chcę się śpieszyć i czuć przymusu pisania. Chcę by wszystko to co robię sprawiało mi przyjemność, a blog przynosił również korzyść Tobie. Więc jeśli jakiś temat, o którym wspomniałam już dziś - szczególnie Cię zainteresował, zostaw komentarz. Albo napisz w kilku zdaniach co u Ciebie!