ZERO WASTE W POLSCE, czy to się uda?

"Dlaczego zero, a nie kilka?
W największych korporacjach (...) stosuje się zasadę wyznaczania sobie bardzo ambitnych celów, żeby mieć większą motywację do ich realizowania. Jeżeli cel będzie za łatwy, zbyt szybko możemy osiąść na laurach."

Kasia, którą być może znacie z bloga: ograniczam się, wydała książkę: "Życie zero waste. Żyj bez śmieci, żyj lepiej". Ogromnie się cieszę, że mogłam ją przeczytać zaraz po premierze i podzielić się z Tobą swoimi odczuciami w tym momencie. Ekologią interesuję się od dłuższego czasu, a skoro tu jesteś, to ten temat nie jest Ci obojętny.

Ciężko uwierzyć mi w to, że w obecnej sytuacji w Polsce uda mi się nie generować odpadów w ogóle. Bądź słynny jeden słoik, który wraz z rodziną w ciągu roku zbiera Bea Johnson popularyzatorka nurtu zero waste w USA.

Wydaje mi się, że musi minąć jeszcze kilka miesięcy, lat, by stosowanie się do tych zasad było prostsze, produkty bez opakowań bardziej dostępne. Podejmuję próby, bo jak Kasia w swojej książce pokazuje, każdy taki krok ma znaczenie! A grupa idąca w kierunku nieodpadowego stylu życia wciąż rośnie w siłę!

Podziwiam Kasię za zaangażowanie w lokalne projekty (np. givebox), o to, jak drąży temat w sklepach, restauracjach, a nawet miejscu swojej pracy. Im więcej o zero waste się mówi i pokazuje na własnym przykładzie, że da się bez większych wyrzeczeń, tym więcej można osiągnąć, przekonać większe grono ludzi. Tych zwykłych konsumentów, jak i producentów/sprzedawców mniejszych i większych sklepów. 

Książkę pochłonęłam w dwa wieczory, czyta się ją szybko, bo jest napisana przystępnym językiem. To jak rozmowa z koleżanką. I, pomimo że to poradnik, nie czuję tu żadnego nakazu, pouczającego tonu. 

Jest oparta na doświadczeniach autorki, ale również wzbogacona o wywiady z innymi osobami praktykującymi zero waste. To różny punkt widzenia, różnych osób ze względu na to, czym zajmują się na co dzień, czy posiadają rodziny, czy żyją samotnie. Są przedstawione powodzenia, a także porażki, zabawne z życia wzięte anegdoty.

I chociaż niektóre ich doświadczenia mogą wydawać mi się skrajne, niezgodne z moimi przekonaniami, nie krytykuję. Każdy ma swój wybór, każdy w inny sposób interpretuje temat, ale każdy podjęty krok w stronę zmniejszenia odpadów pochwalam! 

Nie będę tutaj powielać treści, które są w książce, uważam, że warto ją samemu przeczytać! Książka dostępna jest między innymi w empiku w cenie do 35 zł. 

Każdy z tej książki wybierze to, co najlepiej odpowiada jego obecnym potrzebom, sytuacji życiowej. Zainspiruje, podsunie rozwiązanie, a nawet gotowy przepis. Bo to, co dla mnie oczywiste może być dla kogoś czymś nowym i na odwrót.

Książka podzielona jest na rozdziały i podkategorię. Dla mnie najbardziej inspirująca jest kuchnia bez odpadów, kompostowanie, za które w końcu chciałabym się zabrać. Nie tylko w kuchni produkujemy śmieci, ale również w łazience podczas dbania o siebie czy o porządek w naszym mieszkaniu. 

Widzę duże podobieństwo w idei minimalizmu a zero waste, to świadomy konsumpcjonizm, więc nie zabraknie kwestii garderoby, a nawet wychowywania dzieci. Wisienką na torcie będzie zero waste w podróży, w restauracji, na mieście, czyli tam, gdzie ja najczęściej odpuszczam, z racji niechęci do opuszczania strefy komfortu. 

W książce informacje są dawkowane tak jakby od najłatwiejszego zadania do najtrudniejszego. I myślę, że też dobrze sobie tę drogę podzielić na pewne etapy. 

Moje kroki w stronę zero waste, część z nich opisałam już wcześniej na blogu i są wciąż aktualne:

• Od 7 lat segreguję śmieci: plastiki, zmieszane, szkło/metale i makulaturę. Makulaturę dodatkowo przekazuję siostrze. Przedszkole, w którym pracuje, organizuje zbiórkę, a za zebrane pieniądze po roku akademickim kupują zabawki i pomoce dydaktyczne. 
• Zakupy robię ze swoją materiałową torbą, chociaż w dalszym ciągu kupuję niektóre produkty zafoliowane, gdy nie mam wyboru w pobliskim sklepie. Nie jem mięsa ani nabiału.
• Staram się jak najwięcej rzeczy kupować stacjonarnie, blisko domu.
• Kupuję mniej, wybieram mądrzej: kosmetyki, ubrania (również w sklepach z używaną odzieżą), jedzenie.
• Naprawiam buty, spodnie (do noszenia po domu), a nawet drobne rzeczy w domu np. deskę do prasowania, suszarkę na pranie. Na szczęście małżonek ma również cenne umiejętności i naprawił już dwukrotnie naszą pralkę, zmywarkę, klawiaturę w laptopie czy lampkę na biurko.
• Korzystam w mieszkaniu z tego, co pozostawili poprzedni właściciele: meble w kuchni, armatura w łazience i wc. Tak długo, jak będą spełniać swoją funkcję. 
• Od 2 lat do demakijażu stosuję wielorazowe płatki kosmetyczne <recenzja>.
• Od 1,5 roku stosuję ten sam kubeczek menstruacyjny <recenzja> oraz wielorazowe wkładki higieniczne <recenzja>.
• Używam samodzielnie przygotowanych środków czystości <tu znajdziesz proste i skuteczne przepisy>.

Zapewne robię też inne drobne rzeczy, mechaniczne, o czym w tym momencie nie umiem sobie przypomnieć. Pomimo zaangażowania w tematykę zero waste wciąż w książce znalazłam wartościowe dla mnie treści. I czuję się zmotywowana do podjęcia kolejnych kroków, bardzo chciałabym:

• Kupować do swoich pojemników: produkty sypkie takie jak kasze, ryż, makarony itd. Oraz nabiał i wędlinę dla małżonka. 
• Lepiej planować posiłki, by nie marnować jedzenia. 
• Kompostować odpady organiczne. 

O tym, jak mi dalej idzie, chętnie napiszę na blogu w przyszłości, właściwie już zaczęłam notować, coś na styl "dziennika praktykantki zero waste".

A Ty podejmiesz wyzwanie?