5 miesięcy bez zakupów ubrań, co dalej?

Ostatnim zakupem ubiegłego roku były byty zimowe, które kupiłam we wrześniu, możesz zobaczyć tutaj. Podsumowując ubiegłoroczne zakupy, doszłam do wniosku, że mogłabym spróbować w 2018 nie kupować nic nowego do ubrania. Bo stan obecny mojej garderoby mnie satysfakcjonuje, mam ubrania właściwie na każdą okazję w roku. Tymczasem minął 5. miesiąc odkąd nie kupowałam ubrań, lecz swój post przerwałam i w dzisiejszym wpisie powiem dlaczego?

Na facebookowej grupie Minimalizm w praktyce, więcej osób chciało podjąć to wyzwanie i jak oczywiście wszystkim kibicuję. Spodobał mi się komentarz jednej z dziewczyn, która ma takie doświadczenie za sobą, nie mogę go odnaleźć, ale jego znaczenie siedzi mi w głowie dotąd.

Powstrzymywanie się od zakupów przez okres 12 miesięcy niesie za sobą pewne ryzyko. Rzeczy im ich mniej, tym częściej są noszone i szybciej się zużywają. Przy czym może się okazać, że po roku większość naszych ubrań wymaga wymiany, co mocniej obciąża nasz budżet w jednym miesiącu, bo tak wydatki ubraniowe są rozłożone w skali roku. 

Zgadzam się z tym spostrzeżeniem, dlatego też nie będę się sztywno trzymać wcześniej wyznaczonych sobie granic - 12 miesięcy. Jeżeli stwierdzę szybciej, że brakuje mi przykładowo spodni czy t-shirtu/bluzki, dokonam zakupu. Jednak jest to dla mnie czas, do jeszcze dokładniejszego zweryfikowania, co rzeczywiście noszę najczęściej, a czego mogłabym się pozbyć bez żalu.

Celowo też notowałam sobie w telefonie komórkowym (bo najczęściej mam go przy sobie), czego pozbyłam się od stycznia, bo uległo zniszczeniu/poplamieniu/znoszeniu, oddałam dobrowolnie, zgubiłam:
- czarna sukienka z eko skóry (przetarcia i rozejście się materiału)
- top sportowy (dziurawy)
- spodnie jeansowe Levis (dziura, już niemożliwa do załatania, swoją drogą uwielbiałam te spodnie, model 710, mam jeszcze jedną parę)
- maxi spódnica (tłusta plama po oliwie, której nie udało się sprać, po wielokrotnych próbach)
- dwie sukienki wieczorowe (oddałam do Eko komisu)
- czapka (zgubiona)
- biały t-shirt i czarny top na szerokich ramiączkach (dziury)
- getry à la  rajstopy (dziurawe)

Łącznie ubyło mi 10 sztuk odzieży, najbardziej tęsknie za spodniami!
O czym pisałam na facebooku, w ogóle dzielę się tam różnymi spostrzeżeniami raz na kilka dni, mówię o tym, dla poinformowania tych, dla których częstotliwość postów na blogu jest zbyt mała.



Zmotywowało mnie to do:
- zaniesienia do krawcowej spodni jeansowych, do zwężenia (które były za duże, po tym, gdy schudłam po rozpoczęciu leczenia na niedoczynność tarczycy), usługa kosztowała jedynie 25 zł w Gdyni, ceny mogą się różnić w zależności od wielkości miasta, czas wykonania usługi jeden dzień.
- zszyłam dziurawą kieszeń i przyszyłam haczyk do wieszania w płaszczu zimowym.

Post udostępniony przez BogusiaM (@boskejsza) Lut 24, 2018 o 10:33 PST

Zagubioną czapkę z H&M'u, która służyła mi kilka lat, zastąpiła wełniana czarna czapka By Insomnia. Po wcześniejszej rozmowie z Pamelą użytkowniczką innego modelu czapki tej marki. Przydała się, bo po zakupie jeszcze ostro sypał śnieg, a nawet dziś, pomimo połowy marca temperatury są na minusie. Kosztowała 44 zł w cenie promocyjnej.

Kolejny zakup poczyniłam w ubiegłą sobotę, nie miałam już żadnego jasnego biustonosza, który by się nadawał do noszenia. Ponieważ lubię komplety, to kupiłam: biustonosz Intimissimi i 3 szt.fig brazylijskich pod kolor (przydadzą się do jasnych spodni latem czy sukienek). Marce Intimissimi jestem wierna któryś rok z rzędu. Tym razem nawet nie musiałam czekać na dopasowanie obwodu pod biustem, bo model, który wybrałam, pasował idealnie. Oczywiście ubolewam nad tym, że większość pięknych modeli występuje tylko za małych na mnie rozmiarach.

Kupując powyżej 3 sztuk fig, płaci się za nie - 20%. Wybrałam 3 różne modele: koronkowe, z mikrofibry i bawełniane (w rozmiarze M przy moich 100 cm biodrach), by porównać z czasem, które są najlepsze. Koronkowe może nie są najwygodniejsze na co dzień, ale ja mimo wszystko lubię, więc bardziej pod względem funkcjonalności będę testować pozostałe dwie pary. Jeśli mnie czytasz już dłuższy czas, to wiesz, że nie ma u mnie tematu tabu, więc piszę otwarcie o bieliźnie czy metodach ochrony podczas miesiączki. Łącznie za zakupy bielizny zapłaciłam 214,90 zł.

To wszystko, nic więcej nie planuję. Czas pokaże. Robię kolejny eksperyment, odkładam t-shirty, topy, bluzki (z krótkim i długim rękawem) po praniu po prawej części szuflady z ubraniami. Te, których nie nosiłam ostatnio, zostają po lewej stronie. Bym miała jeszcze lepszy pogląd na to, z ilu sztuk rzeczywiście korzystam. Zawsze wydawało mi się, że potrzebuję więcej sztuk odzieży górnej, bo szybko się brudzę, więcej pocę niż przeciętna osoba. Dotychczasowa obserwacja pokazuje, że korzystam regularnie z 16 sztuk, a 12 sztuk leży nieużywanych. Oczywiście może to się zmienić, gdy zrobi się trochę cieplej, więc tak jak pisałam wyżej, czas pokaże...

Co myślisz o powstrzymywaniu się od zakupów?
Jaki zakup ubiegłych lat uważasz za najlepszy?