Ulubione okrycia wierzchnie cz.1.

Pod postem podsumowującym zakupy ubraniowe ubiegłego roku, padła propozycja bym pokazała swoje okrycia wierzchnie. Rozumiem, że chodzi głównie o płaszcze, kurtki, które noszę. I pomyślałam, że czemu by nie. To będzie świetne uzupełnienie prezentacji mojej garderoby idealnej oraz minimalistycznego podejścia do tej strefy życia. Albowiem moje ulubione okrycia wierzchnie to zaledwie dwie sztuki: płaszcz, który pokażę w dzisiejszym wpisie oraz kurtka skórzana, o której będzie w kolejnym. 

Żeby nie było nudno, zdjęcia do tego postu celowo odbyły się w plenerze. A ja odkryłam, że jest to dla mnie zajęcie wymagające wyjścia spoza strefy komfortu. Robienie i pozowanie do zdjęć w miejscu publicznym, gdzie spacerują ludzie i chcąc nie chcąc spoglądają w moją stronę, jest dla mnie krępujące. Pierwotny plan był, aby zdjęcia zrobić na molo w Gdyni Orłowie, ale spanikowałam i udałyśmy się w nieco bardziej ustronne miejsce. 

Na ogół zdjęcia swojej sylwetki prezentujące ubrania robiłam po prostu z pomocą samowyzwalacza. W plenerze nie wiedząc czego się spodziewać, poprosiłam o pomoc siostrę. Nie jest ona w żadnym wypadku profesjonalnym fotografem, działałyśmy trochę po omacku, intuicyjnie i metodą prób i błędów. W głowie miałam wielkie wizje, że po kilku minutach złapiemy tę idealną pozycję. W końcu lubię oglądać ładne zdjęcia i wiem jak, chciałabym by, wyglądał poszczególny kadr. Natomiast taka ze mnie drewniana modelka, że wyszło tak, jak wyszło. 

Mam jednak ogromną nadzieję, że taka forma prezentacji będzie dla Ciebie interesująca i wniesie trochę świeżości do mojego blogowania. Na pewno zdobyłam nowe doświadczenie, kusi mnie, by próbować dalej, lecz chyba jak każdy boję się opinii innych, ale co z tego ostatecznie wyjdzie, to się okaże. Kto nie ryzykuje, nie pije szampana? Czy jakoś tak...

IDEALNY PŁASZCZ?

Z racji, że to ostatnie tygodnie kalendarzowej zimy, zacznę od płaszcza, który w tym okresie namiętnie noszę. Zakupiłam go dokładnie w 2014 roku, czyli właśnie mija 3 sezon zimowy, a on jeszcze nie zdążył mi się znudzić. Z ogromną przyjemnością posłuży mi kolejny rok, ponieważ nie widzę  na nim śladów zniszczenia. 

Wybrałam płaszcz zamiast kurtki, bo  jest bardziej uniwersalny i w razie potrzeby ubiorę go zarówno do spodni, jak i do spódnicy, sukienki. Chociaż noszę je w okresie jesienno-zimowym rzadziej, bo nie lubię rajstop, to przecież może nadarzyć się taka okazja czy konieczność. 

Poprzednik był czarny, tym razem koniecznie szukałam szarego płaszcza. Dlaczego? Noszę czarne buty (z wyjątkiem sandałów i trampek latem) oraz torebki. Zimą moja cera jest bardzo jasna, a ja noszę mniej ubrań w jasnych barwach, bo jakoś mi do zimy nie pasują. Zima (bezśnieżna) sama w sobie jest już ponura, więc nie chciałam wyglądać jak w wiecznej żałobie. 

Nie wiedziałam jakiego kroju dokładnie poszukuję, decyzję podjęłam po przymierzeniu co najmniej 10-12 płaszczy. Notując w głowie, co mi się podoba, a co nie w danym modelu. Robiąc sobie zdjęcia smartfonem w przymierzalni, by móc je później szybko porównać. Od kilku lat obserwuję, że moda jest wyjątkowo łaskawa, jest tak ogromna różnorodność krojów i stylów, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Kluczem do sukcesu, dobrego wyglądu jest po prostu poznanie swoich preferencji i tego, w czym nasza sylwetka wygląda korzystnie. 

Mam 163 cm wzrostu, z reguły z wygody chodzę na płaskim obuwiu. Nie mam problemu ze swoim wzrostem, przy moich długich nogach i tak optycznie większość osób uznaje mnie za wysoką. Wybrałam prosty krój płaszcza do połowy uda, lubię tę długość również przy sukienkach, spódnicach. Uważam, że mnie nie skraca, ani dodatkowo nie poszerza.

Bardzo podobają mi się jego detale takie jak: wysoki kołnierz, który zapinam do samego końca, gdy jest bardzo zimno. Ma dwie pojemne kieszenie, w których najczęściej noszę kluczę, telefon, pomadkę do ust i dłonie! Płaszcz ma bardzo ładnie szwy, żadnych sterczących nitek, okręcania się po takim czasie użytkowania, prucia.

Widoczny zamek po boku to dodatkowa pionowa linia wydłużająca sylwetkę. Zamek przełamuje elegancki styl płaszcza, dzięki czemu pasuje również, gdy ubieram go do legginsów treningowych i sportowego obuwia w drodze na jogę, czy szybki marsz po okolicznym lesie. Możliwość rozpinania od dołu i od góry ułatwia mi wsiadanie do samochodu, swobodę prowadzenia. Jest to jedyna ozdoba płaszcza, a zdążyłam się już nauczyć, że im mniej udziwnień, tym lepiej.

Oczywiście istotny był dla mnie skład płaszcza, aby zawierał wełnę. Płaszcz ma być ciepły, ale jednocześnie nie chcę czuć się w nim jak w foliowym worku. Ten, który kupiłam ma 40% wełny, 55% poliestru i 5% bawełny. Jedyne zastrzeżenie mogę mieć do poliestrowej podszewki, ale w większości noszę ubrania naturalne, więc nie odczuwam dyskomfortu. Jest mi wystarczająco w nim ciepło, a noszę pod spodem top lub bluzkę z krótkim, lub 3/4 rękawkiem + sweter/ bluzę.

Również ważna była dla mnie cena do 400 zł, w tamtym czasie i właściwie w obecnym, jest dla mnie akceptowalna, jeżeli chodzi o płaszcz, aby nie nadwyrężyć budżetu domowego. Oczywiście dla każdego te widełki cenowe mogą być różne, kieruj się tym, ile Ty jesteś w stanie zapłacić za jedną rzecz. Ten kosztował 299 zł i o dziwo znalazłam go w sklepie New Yorker, czego akurat się nie spodziewałam.

Warto szukać w różnych miejscach i wybrać taki, który spełni wszystkie nasze oczekiwania. A posłuży nam przez kilka lat i będzie wciąż sprawiał radość.

DODATKI

Szalik/komin szaro-czarny Reserved kojarzący się z zebrą kupiłam w tym samym czasie co płaszcz, za ok. 40 zł. Też ma domieszkę wełny w składzie, ale nie pamiętam ile, a metkę dawno wycięłam. Jest gruby jak koc. W zależności jak go założę, to jest bardziej czarny lub bardziej szary. Podoba mi się. Zauważyłam pewną tendencję w swoich strojach, lubię wzory przy twarzy, unikam ich w okolicach bioder. Szarą czapkę H&M za niecałe 20 zł. Widać na nich już ślady użytkowania, szalik pewnie wystarczy ogolić z kulek i jeszcze go ponoszę, czapkę może poszukam nową jesienią. Aczkolwiek skłaniam się ku podobnemu prostemu krojowi.

Granatowy szal Massimo Dutti to ostatni zakup w 2015 roku. Kosztował 199 zł i jest w 100% z wełny. Nie zawiodłam się na nim, noszę go prawie cały rok. Trochę spowodował, że ten grubszy szal szaro-czarny poszedł w odstawkę i nawet przez moment zastanawiałam się, czy się go nie pozbyć. Ostatecznie stwierdziłam, że dwa szale to przecież nie jest dużo i idealnie wzajemnie się uzupełniają.

Zapomniałam o rękawiczkach, ale oby dwie pary, które posiadam, zostawiłam w samochodzie. Zwykłe czarne skórzane, które nie pamiętam, ile mają już lat, na pewno jeszcze więcej niż płaszcz, szalik i czapka. Nie były drogie ok. 20-30 zł, kupione chyba w jakimś markecie, a wciąż spełniają swoją funkcję doskonale. Zajmują mało miejsca. I to z nich najczęściej korzystam, dlatego rozważam w przyszłości ponowny zakup, rękawiczek lepszej jakości, a nawet w tym wypadku zaakceptuję wyższą cenę. Druga para to dłuższe, szare dzianinowe, bodajże z Reserved za ok. 40 zł, kupione w tym samym czasie co płaszcz. Które ostatecznie służą mi wyłącznie podczas odśnieżania samochodu, dlatego stale mam je w schowku.


Okazuje się, że pomimo mojej drętwości przed obiektywem, miałam w czym wybierać do dzisiejszego wpisu. Nie przedłużając, bo tworzę ostatnio same tasiemce, zapraszam Cię na kolejny post, w którym zaprezentuję drugie ulubione okrycie wierzchnie, mianowicie kurtkę. To już pewne, że post pojawi się w kolejny poniedziałek o godz. 18.

Tymczasem jestem ciekawa, jakie kryteria musi spełniać Twój płaszcz/zimowa kurtka? Czy zastanawiałaś/łeś  się nad tym przed zakupem? I czy masz swoje ulubione okrycia wierzchnie? Oraz dodatki.