Marie Kondo | Pionowe układanie ubrań - moje wrażenia po 3 miesiącach.

"Magia sprzątania" to była pierwsza książka w tym roku, którą przeczytałam. W bardzo szybkim czasie i na świeżo podzieliłam się odczuciami na jej temat: tutaj. Śmiało mogę stwierdzić, że to książka budząca najwięcej kontrowersji, ale mi osobiście przypadła do gustu. Pomimo, że największe odgruzowanie swojej przestrzeni miałam już za sobą, pozbyłam się ponad 700 rzeczy w ciągu roku, a nawet regularnie ubywają kolejne, przy czym zakupów jest znacznie mniej. 

W lutym, gdy ponownie mąż wyjechał na delegację podjęłam kolejne kroki. Nie bez powodu o tym wspominam, bo najczęściej właśnie wtedy, gdy go nie ma, przestawiam meble i urządzam naszą przestrzeń od nowa z pomocą tego co już posiadamy. Bez słowa sprzeciwu, czy po prostu jego sceptycznego podejścia do pewnych decyzji - jak się później zawsze okazuje - dobrych decyzji. 

Zdemontowałam trzydrzwiową szafę w sypialni i stworzyłam z niej dużo mniejszy mebel, do przechowywania moich i jego ubrań. Ten stary - nowy mebel, jak i łóżko oraz toaletka zmieniły swoją lokalizację. Zyskaliśmy przy tym bardzo dużo światła i przestrzeni. Usunęłam też wszelkie ozdoby ze ścian. Przydałoby się jeszcze na świeżo odmalować, ale to innym razem. Od tamtej pory dużo lepiej spędza mi się w sypialni wolny czas, łatwiej w niej wypoczywam. 

W walizce schowana jest mniejsza walizka o rozmiarach bagażu podręcznego.

Ale wróćmy do Marie Kondo, to dzięki jej metodzie, składania i układania ubrań w pionie mieścimy się z naszymi ubraniami na tak małej powierzchni. Sama w to nie wierzę, jeszcze kilka lat temu myślałam jaką komodę (najlepiej taką z 5-7 szufladami) dokupić, jak i gdzie ją ustawić? 

Jeśli czytałaś/łeś moją recenzję książki, to zaobserwujesz, że o tej metodzie nie myślałam wtedy na poważnie. Zaledwie wspomniałam jednym zdaniem, że Marie tak, a nie inaczej układa ubrania. Po czym stwierdziłam, że jeżeli sama nie spróbuję to nie będę wiedziała, czy to ma sens.

Ponieważ nie mam szuflad, do przechowywania ubrań posłużyły mi dwa duże tekturowe kartony z Ikea. Miałam je już wcześniej, ale przez ich wysokość, nie były zbyt praktyczne, najczęściej panował w nich bałagan. Więc z pomocą nożyczek, obcięłam i dopasowałam wysokość do własnych potrzeb. Z racji, że mamy kota, nie wchodziło w grę, aby ubrania leżały na górnej półce bez przykrycia.

Białe organizery z Ikea, też znajdowały się wcześniej w szafie.

Z ogromnym zapałem wzięłam się za składanie moich topów i bluzek, oraz męskich t-shirtów. Jak się okazało, stoją w kartonie bez większych problemów, chyba, że bluzka jest z bardzo lejącego się materiału, ale taką mam tylko jedną. Nie przewracają się też, gdy wyciągamy sąsiadujące elementy. A przez taki układ, dokładnie widzę co jest czym. Nie muszę przekładać kupek z bluzkami, by dokopać się do tej co jest na samym dnie w klasycznym układzie. Nie tworzy się przy tym bałagan. I tak jak widzisz, taki jeden karton pomieści bardzo wiele.

W ten sam sposób składam bawełniane sukienki, spódniczki, materiałowe spodnie. A nawet bieliznę w małych zielonych kartonach, których zawartości z oczywistych przyczyn nie zaprezentuję. Jeansy leżakują na metalowych koszykach, również zakupionych w Ikea, bo nasza szafa pomimo swoich wielkich gabarytów miała mało półek w komplecie. W białej szafce nocnej, składającej się z kilku tac, przechowuję sparowane skarpetki, oraz te, które oczekują na sparowanie, bo ich druga połówka zawieruszyła się w praniu.

Drążek, który widzicie nad meblem, to drążek z szafy, przymocowany na metalowej lince, o pomoc w jego zamontowaniu poprosiłam już męża, który nazywa to "niewidzialną szafą". Inspiracje czerpałam ze zdjęć skandynawskich wnętrz. Na drążku wiszą przeważnie męskie koszule i niektóre t-shirty. Które po wyprasowaniu lubię układać kolorystycznie. I tak jak dzisiaj moja jeansowa koszula, więcej koszul nie posiadam, bo nie lubię i do mojego trybu życia nie potrzebuję.

Czy ubrania przechowywane w ten sposób się gniotą? Nie bardziej niż w klasycznym układzie. Ale muszę wspomnieć, że zanim składam ubrania, wszystkie prasuje. Nie lubię tej czynności, dlatego zostawiam ją na 1-2 wieczory w miesiącu. Wyprane pranie w pierwszej kolejności ląduje w workach z h&m home, które pokazywałam tutaj. Następnie, gdy uzbiera się pokaźna ilość i w sumie nie mamy już co na siebie włożyć, zabieram się za prasowanie. Umilam sobie ten czas serialem, filmem czy krótkimi filmikami na youtube np. z najczęściej używanymi angielskimi słówkami. Przyjemne z pożytecznym.

Prasuję każdą rzecz. W tym ręczniki, czym zadziwiam swoich znajomych a nawet najbliższą rodzinę. Dzięki temu mogę dokładnie przyjrzeć się każdej rzeczy, jedna po drugiej. Czy wszystkie plamki się sprały? Czy zniknęły ślady po antyperspirancie/pocie pod pachami czy na kołnierzyku? Czy szwy nie poskręcały się? Oraz czy nie pojawiły się ślady znoszenia takie jak blaknięcie koloru/wzoru, czy pojawiły się dziurki? Wtedy też podejmuję ostateczną decyzję, co należy wyrzucić i ewentualnie dokupić podczas następnych ubraniowych zakupów. Nie prasuję bielizny osobistej takiej jak majtki, biustonosze, skarpetki, ale im dokładnie przyglądam się podczas ściągania z linki i składania.

W naszym mieszkaniu jest jeszcze jedna szafa na przedpokoju. Wiszą w niej okrycia wierzchnie takie jak kurtki, płaszcz, żakiety. Oraz garnitur męża i moje 4 wyjściowe sukienki. Poukładane są w niej buty oraz odzież sportowa. Nie zmieniamy zawartości obydwóch mebli w zależności od pory roku, bo nie posiadamy więcej ubrań. Taka ilość w zupełności nas satysfakcjonuje.

Tak jak wspomniałam w tytule, taki sposób składania i układania ubrań praktykuję już 3 miesiące. Śmiało mogę stwierdzić, że sprawdza się idealnie i nie zamierzam z niego rezygnować. Jak widać do metamorfozy szafy czy domowej przestrzeni nie potrzeba dużych nakładów finansowych, można to uczynić właściwie za darmo. Wystarczy odrobina wyobraźni, chęci i wolnego czasu. 

W pisaniu miałam ostatnio przerwę i być może taki stan rzeczy utrzyma się, nie mogę nic obiecać. Nie martwcie się, wszystko u mnie dobrze, podglądać moją codzienność możecie na instagramie. Ale skoro napisałam już o ubraniach, praniu i prasowaniu, to myślę, że warto byłoby poruszyć jeszcze temat naturalnych środków do prania. Bo od kilku miesięcy używam kul piorących i są warte uwagi.

I jak Ci się u mnie podoba, może już sam/a praktykujesz metodę Marie Kondo, a może zaryzykujesz i poukładasz w ten sposób ubrania chociaż na próbę?