14 faktów, które musisz poznać zanim zaadoptujesz kota.

Zanim porwiesz się na ratowanie świata i danie domku zwierzakowi - Kotu przeczytaj, proszę ten post! Są to kwestie, których poszukiwałam lub o których nie miałam pojęcia przed przygarnięciem Peruna prawie rok temu. 

Koty kocham od dzieciaka, chociaż nigdy wcześniej nie posiadałam swojego. W czasie wakacji na wsi u Dziadków byłam kocią mamą:) One również darzyły mnie sympatią i przychodziły bawić się, podpijać mleko ze szklanki czy spać w "nogach". Były to jednak koty wychodzące na pole, więc ich życie różniło się od życia kota w bloku. Małżonek natomiast nie lubił kotów. Jak wyprowadziliśmy się na swoje, początkowo chcieliśmy psa, towarzysza do spacerów. Z psem obydwoje mieliśmy już doświadczenie. Mąż mieszkał w domu z podwórkiem, a u nas chata zawsze była pełna, więc nie było problemu z wyprowadzaniem zwierzaka. Życie we dwoje w mieszkaniu i opiekowanie się psem cioci (2 tyg. w roku) zweryfikowało, że brakuje nam czasu/ dobrej organizacji na psa. Również perspektywa wczesnego wstawania (szczególnie zimą) odstraszyła nas skutecznie. Po wielu prośbach małżonek uległ i zaadoptowaliśmy kota. 

Przejdźmy do rzeczy...

1) Utrzymanie kosztuje. Koty to mięsożercy i nie można o tym zapomnieć. Wysokiej jakości karma całkiem sporo kosztuje, nawet jeżeli sami gotujemy dla zwierzaka. A jeżeli już decydować się na zwierzaka to karmić go dobrze. Mój pupil nie uświadczy resztek ze stołu. Do tego kuweta, żwirek, miseczki, szczoteczki, transporter, zabawki, wizyty u weterynarza (szczepienia, odrobaczanie, sterylizacja). Według moich notatek wydaliśmy już ponad 1000 zł w skali 10 m-cy. I pewnie to nie były jedyne zakupy dla kocurka. 

Wiklinowy transporter na co dzień służy też do spania, drapania i wyżywania swoich emocji. A obok zobaczycie ulubioną zabawkę - już drugą, pierwszą wylizał doszczętnie, że nie miała ani jednego włoska i dzwoneczka. 

2) Bezpieczeństwo jest ważne. Nie zostawiaj otwartych okien, balkonu. Jeżeli nie masz na balkonie siatki chroniącej, a wypuszczasz kota - to tylko w swoim towarzystwie, oczy dookoła głowy i w razie czego ściąganie z barierek. Nie chcesz przecież później szukać kota po osiedlu bądź biegać po weterynarzach w celu operowania połamanych kończyn. Słyszałam też o przypadkach uduszonych kotków, gdy wsadziły główkę w uchylone okno;(

3) Rasa warunkuje charakter, o tym przeczytacie na każdym kocim forum. Oczywiście jak wszędzie mogą zdarzyć się wyjątki.. My zdecydowaliśmy się dać kochający domek zwykłemu dachowcowi, nie było dla nas istotne, nawet to jak będzie wyglądał (chociaż ogromnie podobają mi się Brytyjczyki). Jak to z dachowcami bywa to mieszanka różnych genów, matka z tego, co mi wiadomo - bardzo spokojna, a nasz już roczny maluch dalej jest bardzo żywiołowy. Ochoczo poluje, aportuje, biega, lubi wysokość. Jedyny mebel, na który nie wskakuje to kuchenny blat i chwała Bogu!

Nie śpi z nami w łóżku, ani na kocyku (który specjalnie dla niego zakupiłam) lecz na parapecie obok. Uwielbia też świeżo ściągnięte z linek pranie i wszelkie zabawy w chowanego. 

4) Kot chodzi swoimi ścieżkami. Nie licz, że będzie chodził, spał akurat tam, gdzie Ty tego będziesz chcieć. I, że będzie na Twoje zawołanie. Owszem, reaguje na imię, ale to czy przyjdzie, zależy od jego nastroju. Nie tarmoś go na siłę, nie bierz na ręce, gdy tego nie chce. Inaczej może się to źle skończyć: zadrapania i utrata zaufania.

5) Sterylizacja jest wskazana. Nie mów, że to wbrew naturze zwierzaka. Biorąc zwierze pod swój dach, już przeczysz jego naturze. Kot niesterylizowany wcale nie musi być szczęśliwszy od sterylizowanego. Rządzi nim popęd seksualny i chęć zaspokojenia. Kotki mają ruję - niemiłosiernie miauczą, a kocury znaczą teren moczem. Jeżeli wypuszczasz kota na dwór, wiąże się to z konsekwencjami. Albo kotka przyjdzie z młodymi, którym trzeba znaleźć przyszły dom, albo kocur rozmnoży się na zewnątrz i nie wiesz co dzieje się z jego potomstwem. Może przymierają głodem? Może ktoś je właśnie topi? 

6) Kocia kupa okropnie śmierdzi! Słyszałam setki opowieści o smrodku kociego moczu. Serio, dla mnie zapach moczu to pikuś przy zapachu kupki. Dlaczego nikt o tym wcześniej nie wspomniał? Pewnie dlatego, że wiele osób koty wypuszczają na dwór i załatwiają się na wycieraczkę podwórku sąsiada... Nasz kot jest już dawno wykastrowany, nie znaczy terenu, nie sika poza kuwetą. Już od pierwszego dnia u nas wiedział, do czego służy kuweta. Przetestowaliśmy żwirki silikonowe niezbrylające się (w tym przypadku ja czułam zapach moczu) i te ekologiczne - przy których pozostaliśmy do dzisiaj. Ekologiczny żwirek można wyrzucać do toalety zbryla się przy moczu, a kupkę jedynie obkleja. Na szczęście częste wietrzenie pomieszczeń i regularne sprzątanie niweluje przykre zapachy. 

7) To czyste stworzenie, ale niechcący brudzi. Myje się setki razy w ciągu dnia i jego futerko nie ma brzydkiego zapachu, jak to bywa z psami. Czasami łapkami wysypie żwirek z kuwety, a gdzieniegdzie pozostawi swoje kłaki (szczególnie w miejscu, w którym śpi). Tak, mając kota, muszę sprzątać zdecydowanie częściej. 

8) Potrzebuje miejsca do zabawy, drapania. Wbrew pozorom koty wcale nie śpią całe dnie i noce. Po prostu te, co wychodzą z domu, bawią się gdzieś indziej, a dom traktują jak hotel. Natomiast te, które nie wychodzą (tak jak nasz), potrzebują miejsca do zabawy. Drapak jest niezbędny, jeżeli kot nie chce z niego korzystać - to trzeba go do niego przekonać - jedzeniem czy zabawą. Nasz kot uwielbia aportować zabawki. Te włochate z dzwoneczkiem są najfajniejsze, ale równie chętnie bawi się gumką do włosów czy nakrętką od butelki. 

Tutaj spał na hamaku przymocowanym na drapaku prawie u sufitu. Lubię podejść i go pogłaskać, a on się wtedy nadstawia;)

9) Potrzebuje Twojej uwagi. Może mniej niż pies, bo nie musisz go wyprowadzać kilka razy dziennie. Również lubi, gdy poświęcisz mu co najmniej 30 minut dziennie na zabawę/ pieszczoty. 

10) Może coś zniszczyć, podrapać. Nie zawsze i nie każdy. Najczęściej, gdy chce zwrócić na siebie uwagę właściciela. Nasz kot nigdy nie zniszczył nic, podczas naszej nieobecności. Wręcz przeciwnie, rano, gdy nie chcę wstać drapie szafę w sypialni. W efekcie zostaje wyniesiony do drugiego pokoju na drapak, tak długo aż się w końcu uspokoi. Trzeba mu wskazać miejsce, które jest do tego przeznaczone. Jeżeli bierzesz kota, chociaż na początku poświęć mu więcej czasu na oswojenie się z nowym miejscem, właścicielem i naukę (korzystania z kuwety, tego, co wolno, a czego nie). 

11) Nie krzycz i nie okazuj agresji. Gdzieś nawet czytałam, że krzycząc na kota, zabija się jego duszę. Bardziej przemawia do mnie inny fakt: on nie rozumie znaczenia słowa "nie wolno", równie dobrze można mówić do niego "kartofel" i oczekiwać posłuszeństwa. U nas najlepiej sprawdziła się metoda pryskania wodą w celu oderwania go od psocenia czy drapania różnych mebli. Oraz tak jak wspomniałam wcześniej konsekwentnie - przenoszenie go na drapak. Bez wściekania się, bez emocji. Im bardziej  jesteś zdenerwowanym tym bardziej kociak się denerwuje... Im więcej okazujesz agresji, tym więcej jej do Ciebie wraca.

12) Może zostać sam w domu, 8 h i więcej. Wystarczy zapewnić mu dostęp do świeżej wody, jedzenia i czystej kuwety. Są różne poidła, czy miski dozujące jedzenie o danej porze dnia. O posprzątanie kuwety wystarczy kogoś poprosić lub przygotować kolejną na zapas.

13) Żyje w zgodzie z innymi zwierzętami. Pod warunkiem, że nie rzucicie go od razu na głęboką wodę. To wymaga czasu i cierpliwości. Widziałam wiele kotów żyjących z psami pod jednym dachem, a w naszym przypadku kot żyje w zgodzie z legwanem;) Początkowo się obawialiśmy, oby dwa zwierzaki mają przecież ostre pazury i dzikie temperamenty - a jednak współpracują ze sobą. Perun nawet ostatnio wpadł na pomysł, by wypuścić legwana z terrarium i pozwolić mu pospacerować po mieszkaniu podczas naszej nieobecności. Musiało to trwać kilka godzin, bo temperatura ciała legwana była wyraźnie spadła.

14) Daje nieskończenie wiele miłości i radości. Jeżeli już się polubicie, poznacie siebie bliżej, dotrzecie - kot będzie Twoim najlepszym przyjacielem. Potwierdzi to nawet mój małżonek, wcześniej przeciwnik kotów. Kot potrafi uspokoić, ukoić ból, rozśmieszyć w trudnych chwilach. Swoim mruczeniem, przytuleniem okazuje wdzięczność i zadowolenie. Perun czeka na nas, jak tylko otwieramy drzwi wejściowe od mieszkania, czeka na wzięcie na ręce, na głaskanie. Czy to nie jest miłe? Dzięki temu było mi łatwiej i przyjemniej wracać do pustego domu, gdy mąż był w delegacjach. Kocur pozwala obciąć sobie pazurki, nawet gdy nie śpi - oczywiście trzeba go przekupić smakołykami. Na śpiocha jest jeszcze łatwiej.

Ogólnie dla mnie pozytywnych aspektów posiadania kota jest więcej niż minusów. Nawet jak mnie zdenerwuje to jego milusie futerko zamydla mi oczy:) Trzeba jednak pamiętać - że zwierzak to duża odpowiedzialność i należy przemyśleć, czy jesteśmy w stanie stworzyć mu odpowiednie warunki do życia. Nie może to być pochopna decyzja.

Są tu miłośnicy kotów? 

Może chcecie dorzucić coś od siebie, 

albo zadać pytanie?